مدل اعتبارسنجي به مجموعه فرآيندها و فعاليتهايي اطلاق ميشود كه با اهداف و كاربردهاي تجاري شركتهاي مختلف مطابقت داشته باشد و انتظارات آنها را برآورده كند.
اساس طراحي مدلهاي اعتبار سنجي، طراحي مفهومي آن است كه نياز به ارزيابي به صورت مستند دارد تا از توانايي مدل در تامين نيازها اطمينان پيدا شود و خطرات منحصر به فرد پيش روي بانك و موسسات مالي و اعتباري را پشتيباني كند.
كليه فناوريها و سيستمهاي خودكار براي پشتيباني از مدلهاي اجرا شده محدوديتهايي دارند.
اطلاعات بيشتر
شايد تاكنون ديجيتالي شدن را در بخش هاي مختلف ديده باشيد اما ميتوان گفت كه بانكداري از جمله مواردي است كه سود بسياري را از سامانه ملي اعتبار سنجي دريافت كرده است.
سامانه ملي اعتبارسنجي هم اكنون با پشتيباني بانك هاي مختلفي شروع به كار كرده است و از جمله منافعي كه در اختيار علاقه مندان قرار ميدهد ميتوان به اين اشاره كرد كه مجوزهاي بانكي را ميتوان براي افراد صادر كرد.
سامانه ملي اعتبارسنجي براي شما يك كارنامه ايجاد خواهد كرد كه شامل يك نمره و همچنين يك رتبه اعتباري است.
معمولا اينطور گفته مي شود كه معاملاتي كه در زمينه هاي مالي انجام مي شود همواره بين افراد حقيقي و حقوقي بوده است و يك پايه به عنوان اعتبار در اين ميان وجود دارد كه براي عده بسياري مهم است.
همين الان براي دريافت گزارش اعتبارسنجي خودت اقدام كن
ريسك اعتباري يكي از انواع ريسكهاي بانكداري بوده و امري اجتناب ناپذير است.
ريسك اعتباري به سادگي درك مي شود زيرا شامل ريسكي است كه يك بانك در هنگام اعطاي وام به وام گيرندگان آن را در نظر ميگيرد.
هدف از مديريت ريسك اعتباري در بانكها، اتخاذ پارامترهاي مناسب و قابل قبول براي مقابله با آن است.
هر بانك ممكن است رويكرد خاص و منحصر به فردي براي ايجاد مدلهاي مديريت ريسك اعتباري داشته باشد.
براي كسب اطلاعات بيشتر وارد لينك شويد.
ريسك اعتباري را ميتوان به طور گسترده به دو دسته تقسيم كرد. يكي ريسك كلان و ديگري سيستماتيك براي وقتي كه كل سيستم بانكي با مشكل روبرو ميشود.
ممكن است پس از اعتبارسنجي توسط يك شركت اعتبار سنجي پولي كه يك بانك به مشتري وام ميدهد به موقع بازپرداخت نشود كه در سامانه استعلام معوقات بانكي قابل مشاهده است
اكنون بياييد توجه خود را به روش هاي مديريت ريسك اعتباري در نظام بانكي معطوف كنيم. براي اين كار روشهاي زيادي وجود دارد، اما دو دسته گسترده وجود دارد:
در سطح بانكدر سطح دولت (داشتن مقررات الزام آور).
تسهيلات اعتباري نوعي وام است كه در يك زمينه مالي يا شركتي تامين ميشود. اين اجازه ميدهد تا وام گيرنده به جاي درخواست مجدد وام در هر زمان براي رفع نيازهاي خود، پول بيشتري را براي مدت زمان طولاني بگيرد.
تسهيلات اعتباري به طور گسترده در بازار مالي به عنوان روشي براي تامين بودجه براي اهداف مختلف مورد استفاده قرار ميگيرد.
پس از اعتبارسنجي بانك از مشتريان حقيقي و حقوقي از طريق شركت اعتبارسنجي و استعلام وام و استعلام بدهي بانكي از سامانه استعلام ضامن يا استعلام از بانك مركزي جهت وام توافق نامه تسهيلات اعتباري كه شامل مسئوليت وام گيرنده، ضمانت وام، مبلغ وام، نرخ بهره، مدت وام، جريمههاي پيش فرض و شرايط و ضوابط بازپرداخت است بين وام دهنده و وام گيرنده امضا و جاري ميشود
منبع: وبلاگ سامانه اعتبارسنجي آيس
رتبه بندي اعتباري توسط شركت اعتبارسنجي و يا شركت هاي اعتبار سنجي براي مديريت و كاهش ريسك اعتباري و اولويت قرار دادن بين افراد حقيقي و حقوقي و شركتها براي اعطاي وام و تسهيلات از سوي بانكها و موسسات مالي و اعتباري انجام ميشود.
شركت اعتبار سنجي و يا شركت هاي اعتبارسنجي براي رتبه بندي اعتباري مشتريان خود و يا استعلام وام پارامترهاي مختلفي را در نظر ميگيرند
امروزه ديگر با فعاليت مناسب شركت اعتبارسنجي يا شركت هاي اعتبارسنجي براي بانكها و موسسات مالي و اعتباري وام دهنده رتبه بندي اعتباري وام گيرندگان به غير از استعلام وام و استعلام چك برگشتي توسط سامانه استعلام چك برگشتي با كد ملي در دسترس است. يك شركت اعتبار سنجي فرم استعلام بانك نيز ارائه مي دهد. پس از ركود اقتصادي و مقررات جديد مالي منجر به كاهش در دسترس بودن اعتبار كلي ميشود. درست مانند افراد، بانكها با ركود بازار، پول و سرمايه خود را از دست ميدهند. با وخيمتر شدن شرايط بازار، تعداد وامهايي كه يك بانك قادر به اعطاي آن است، كاهش مييابد. علاوه بر اين، بدتر شدن شرايط بازار ممكن است مقرراتي را ايجاد كند كه بانكها را ملزم به نگه داشتن وجه نقد بيشتر براي اطمينان از داشتن بودجه كافي براي پرداخت بدهيهاي خود كند. هرچه پول بيشتري در ذخيره نگه داشته شود، پول كمتري براي اعطاي وام و تسهيلات براي مشاغل فراهم ميشود.
ارزيابي اعتباري اصطلاحي است كه موسسات مالي وام دهنده مثل بانكها و موسسات مالي و اعتباري براي وام گيرندگان به كار ميبرند. آنها در واقع با روشهاي مختلف مشتريان متقاضي وام و تسهيلات را ارزيابي و آزمايش ميكنند تا متضرر نشوند. اعتبار سنجي و استعلام بانكي يكي از اين راهها است.
5 مورد براي ارزيابي اعتباري
اما آن چيزي كه در زبان انگليسي به عنوان اطلاعات مورد نياز براي ارزيابي اعتباري به كار برده ميشود از 5 كلمه با شروع حرف C استفاده ميشود. اين كلمات عبارتند از Character، Capacity، Capital، Conditions و Collateral كه تحت عنوان شخصيت، ظرفيت، سرمايه، شرايط و وثيقه در اين مقاله به ترتيب بررسي خواهند شد.
براي دريافت اطلاعات تكميلي ميتوانيد به منبع مراجعه نماييد.
از مدل اعتبار كه تعداد آنها به صورت چشمگيري در طي ساليان اخير در حال افزايش است، بانكها براي تصميم گيري در مورد اعطاي وام و تسهيلات به مشتريان خود و مديريت ريسك اعتباري به همراه استفاده از سامانه استعلام بدهي بانكي و سامانه استعلام استفاده ميكنند.
شركتهاي ليزينگ شركتهايي هستند كه تجهيزات و امكانات اجارهاي در اختيار مشتريان خود قرار ميدهند. اين شركتها براي جلوگيري از متضرر شدن بايد بتوانند ريسك اعتباري را پيش بيني و مديريت كنند. البته اين اقدامات بايد پس از اعتباري از طريق شركت ها انجام شود.
براي دريافت اعتبارسنجي خودتان اقدام كنيد.
پس از اعتبارسنجي تعيين كميت ريسك اعتباري، اختصاص اعداد قابل اندازه گيري و قابل مقايسه با احتمال پيش فرض يا ريسك گسترش، يك مرز مهم در امور مالي مدرن است.
چندين متغير اصلي براي در نظر گرفتن وجود دارد: سلامت مالي وام گيرنده، شدت عواقب پيش فرض براي وام گيرنده و طلبكار، اندازه اعتبار سپرده، روند زماني در نرخهاي پيش فرض و انواع ملاحظات كلان اقتصادي.
احتمال پيش فرض
احتمال پيش فرض، كه بعضا به عنوان POD يا PD مخفف ميشود، بيانگر اين احتمال است كه وام گيرنده توانايي مالي براي پرداخت بدهيهاي برنامه ريزي شده نخواهد داشت.
ضرر به طور پيش فرض به نظر ميرسد يك مفهوم ساده است، اما در واقع هيچ روش جهاني براي محاسبه LGD وجود ندارد.
مطالعه بيشتر
ريسك اعتباري به احتمال زياد به خسارت ناشي از عدم موفقيت وام گيرنده در پرداخت هر نوع بدهي اشاره دارد.
براي رعايت دقيقتر مقررات نظارتي و جذب هزينههاي بالاتر سرمايه براي ريسك اعتباري، بسياري از بانكها رويكردهاي خود را در مورد آن بازنگري ميكنند.
چالشهاي مديريت موفقيت آميز ريسك اعتباري
مديريت ناكارآمد دادهها. عدم امكان دسترسي به دادههاي صحيح در صورت نياز باعث تاخير مشكل ساز ميشود.عدم وجود چارچوب مدل سازي ريسك در سطح جهاني. بدون آن، بانكها نميتوانند اقدامات ريسك پيچيده و معني دار ايجاد كنند و تصوير بزرگي از ريسك در سطح جهاني دريافت كنند.كار مداوم. تحليلگران نميتوانند پارامترهاي مدلهاي اعتبارسنجي را به راحتي تغيير دهند كه منجر به تلاش بيش از حد و ايجاد اثر منفي بر راندمان بانك ميشود.وجود ابزار نامناسب براي مديريت ريسك. بدون يك ابزار مديريت ريسك قوي، بانكها نمي توانند نمونه كارها يا اوراق بهادار مجددا درجه بندي شده را براي كنترل موثر ريسك به اندازه كافي شناسايي كنند.گزارش گيري دست و پا گير. گزارش گيري دستي، فرآيندهاي گزارش گيري مبتني بر روشهاي نوين را تحت الشعاع قرار ميدهد. بيشتر بخوانيد